τετράδια

ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗΣ

Άρης Βελουχιώτης

O Άρης Βελουχιώτης (ψευδώνυμο του Αθανασίου Κλάρα) γεννήθηκε το 1905 στην Λαμία. Σπούδασε γεωπόνος. Στην Αθήνα που μετέβη το 1924 ασπάστηκε την κομμουνιστική ιδεολογία και προσχώρησε στο ΚΚΕ, όπου ανέπτυξε έντονη δράση. Το 1928 έγινε αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη». Φυλακίστηκε, εξορίστηκε, βασανίστηκε και απέδρασε από πολλές φυλακές και εξορίες. Κατά την μεταξική δικτατορία φυλακίστηκε στην Αίγινα και στην Κέρκυρα, όπου υπέγραψε «δήλωση μετάνοιας». Στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο υπηρέτησε στο πυροβολικό. Μετά την κατάρρευση ζήτησε από το ΚΚΕ να αναλάβει την οργάνωση αντάρτικου. Αλλάζοντας το όνομά του σε Άρης Βελουχιώτης, τέθηκε επικεφαλής μικρής ένοπλης ομάδας, που έγινε ο πυρήνας του ΕΛΑΣ στην κεντρική Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του 1942 συνεργάστηκε με τον Ζέρβα και Βρετανούς σαμποτέρ στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Τον Μάιο του 1943 έγινε καπετάνιος του ΓΣ του ΕΛΑΣ, όπου και παρέμεινε μέχρι την διάλυσή του. Διοίκησε τα τμήματα του ΕΛΑΣ που επιτέθηκαν στην Ήπειρο κατά του ΕΔΕΣ. Τον Απρίλιο του 1944 στάλθηκε στην Πελοπόννησο όπου διηύθυνε τις επιχειρήσεις κατά των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας. Για την προσφορά του η Κυβέρνηση του Βουνού του απένειμε τον βαθμό του Υποστράτηγου. Στα Δεκεμβριανά στάλθηκε στην Ήπειρο, όπου διέλυσε τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ. Παρ’ ότι μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας υπέγραψε την διαταγή αποστράτευσης του ΕΛΑΣ, αντιτάχθηκε στην εντολή του κόμματος για αφοπλισμό και συγκρότησε εκ νέου ένοπλη ομάδα από πιστούς συντρόφους του. Διαγράφηκε και αποκηρύχτηκε από το ΚΚΕ και διωκόμενος από κυβερνητικές δυνάμεις αυτοκτόνησε στις 15 Ιουνίου 1945 στη Μεσούντα Άρτας, παραμένοντας για ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού ο προδομένος ηγέτης της νικηφόρας επανάστασης που χάθηκε.


Κείμενα

  • Επιστολή προς τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο,

    Τεύχος 64 | χειμώνας-άνοιξη 2014

  • Ο Λόγος στη Λαμία,

    Τεύχος 64 | χειμώνας-άνοιξη 2014