ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ-SCRIPTA MANENT
Αλμπέρτ (Albert) Καμύ (Camus)
Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus, 7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. (πηγή: Wikipedia)
Το Ελληνόπουλο
Εδώ και μερικές βδομάδες η ξεσηκωμένη Κύπρος έχει πρόσωπο, αυτό του Κύπριου φοιτητή Μιχαήλ Καραολή, καταδικασμένου εις θάνατον δι’ απαγχονισμού από τα βρετανικά δικαστήρια. Πεθαίνουν και στην Κύπρο, και μάλιστα φρικτά, στο μακάριο νησί όπου γεννήθηκε η Αφροδίτη.
Ακόμα μια φορά, η ταπεινή διεκδίκηση εντός λαού για χρόνια βουβή, φιμωμένη κατόπιν, μόλις προσπάθησε να εκφραστεί, ξέσπασε σε τρομοκρατία. Ακόμα μια φορά, η τυφλή καταπίεση προηγήθηκε της εξέγερσης. Ακόμα μια φορά, η εξουσία πούλεγε πως νοιάζονταν πρωτίστως για την τάξη, είναι αναγκασμένη να βάλει μπρος τα δικαστήριά της και να ενισχύσει περαιτέρω την καταπίεση, κάτι που δεν θάχει άλλο αποτέλεσμα παρά να πολλαπλασιάσει τους εξεγερμένους. Οπότε έρχεται ο καιρός των μαρτύρων, ακούραστων όπως και η καταπίεση, που επιβάλλουν στο τέλος σε ένα αδιάφορο κόσμο την διεκδίκηση ενός λαού ξεχασμένου από όλους, εκτός από τον ίδιο.
Όμως στην περίπτωση που μας απασχολεί, αυτό το παλιό δράμα γίνεται πιο οδυνηρό καθώς πρόκειται για δυο λαούς συμμάχους μεταξύ τους και φίλους προς τον δικό μας. Το συμφέρον όπως και η καρδιά απαιτούν από αυτούς τους δυο λαούς να ξαναβρούν την παλιά τους φιλία. Αντί γι’ αυτό, η κυβέρνηση του ενός, του πλέον ισχυρού είναι αλήθεια, αλλά και του πλέον εκτιμώμενου για την φιλελεύθερη παράδοσή του, άγεται στον πειρασμό να κρεμάει τα παιδιά του άλλου.
Ωστόσο η Αγγλία ούτε καν αρνείται τη νομιμότητα της κυπριακής διεκδίκησης, ούτε και το γεγονός πως 80% των κατοίκων του νησιού είναι Έλληνες. Ούτε και ότι τυχόν ελεύθερες εκλογές θα έδιναν μιαν ευρύτατη πλειοψηφία υπέρ της ένωσης. Το μόνο της επιχείρημα, που υποστηρίχθηκε εξ άλλου πρόσφατα και από Γάλλο συγγραφέα, είναι στρατηγικής φύσεως: η Κύπρος αποτελεί το προωθημένο αεροπλανοφόρο της βρετανικής και δυτικής ισχύος.
Αλλά τι αξία έχει αυτό το επιχείρημα από τη στιγμή που το νησί βρίσκεται σε κατάσταση εξέγερσης; Από το να καταπνιγεί το κίνημα στο αίμα, και τότε η Ελλάδα σύσσωμη θα ήταν απειλή για τα μετόπισθεν του αεροπλανοφόρου, είναι προτιμότερο να γίνει δεκτή η λογική πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης που προσφέρεται να εγγυηθεί τις βάσεις, αν υπερψηφιστεί η ένωση. Στο κάτω-κάτω υπάρχουν υποσχέσεις εξ ίσου γερές με το μπετόν και το ατσάλι. Η Ελλάδα, με την αξιοθαύμαστη αντίστασή της στους Ιταλούς και Γερμανούς επιδρομείς, με την επίμονη άρνησή της να υποταγεί, απέδειξε στον κόσμο πως η φιλία έχει θεμέλια πιο ισχυρά από πολλά άλλα.
Δεν θα κρύψω, όσο με αφορά, το θαυμασμό μου και την τρυφερότητά μου γι’ αυτόν τον ελληνικό λαό, για τον οποίο μπόρεσα να διαπιστώσω πως μαζί με τον ισπανικό είναι ένας από αυτούς που η βάρβαρη Ευρώπη θα χρειαστεί ως αρωγούς ώστε να επιστρέψει στον πολιτισμό. Όμως δεν είναι μόνο το συναίσθημα που με κάνει να σκέπτομαι πως η Αγγλία και η Δύση μόνο κερδισμένοι θα βγουν αν η υπόθεση της Κύπρου οδεύσει προς την κατεύθυνση της ένωσης.
Οι Άγγλοι συντηρητικοί αντιτίθενται στην πραγματικότητα μόνο και μόνο επειδή, αφού έχασαν την Αίγυπτο για να κρατήσουν το Σουέζ φοβούνται μη χάσουν το γόητρό τους.
Αλλά θα χάσουν πολλά περισσότερα από το γόητρο, αν η διατήρηση, αναγκαστικά πρόσκαιρη, της υπάρχουσας κατάστασης πρέπει να πληρωθεί με τη δολοφονία ενός παιδιού. Ο καιρός των αυτοκρατοριών έχει παρέλθει, των ελεύθερων κοινοτήτων αρχίζει, τουλάχιστον στη Δύση. Ας το αναγνωρίσουμε και ας ευνοήσουμε αυτό το λαμπρό μέλλον αντί να του τσακίζουμε τον αυχένα. Αφού υπάρχουν συνομιλίες, η βρετανική κυβέρνηση, μπορεί εν πάση περιπτώσει να τις δώσει μια γόνιμη ευκαιρία φειδόμενη της ζωής του νεαρού καταδικασθέντος. Οι κοινοί φίλοι της Αγγλίας και του ελληνικού λαού ζητούν από αυτήν να σώσει καταρχήν τον Μιχαήλ Καραολή και να του αποδώσει στη συνέχεια μια πατρίδα 3.000 χρόνων.
Μετάφραση: Παντ. Ξύδας
πίσω στα περιεχόμενα: