ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΣΗΣ τεύχους 66-67
Α΄
Έχοντας αναλυτικά εκθέσει στο προηγούμενο τεύχος τις απόψεις του περιοδικού για την στροφή και προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο και με δεδομένο το ότι οι απόψεις του περιοδικού δεν έχουν διαφοροποιηθεί, θεωρούμε πλεονάζοντα λόγο το να αναφερθούμε αναλυτικά στα ήδη εκτεθέντα ζητήματα.
Θέλουμε, όμως, εκ νέου και με έμφαση, να τονίσουμε τα δύο μείζονα, κατά την γνώμη μας, ζητήματα, στα οποία κατεξοχήν επικεντρώνεται η προσοχή μας.
Το πρώτο είναι ότι η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν, πλέον, μετατραπεί σε κράτη περιορισμένης κυριαρχίας. Μια sui generis ημικατοχή αποτελεί την καθημερινότητά μας, που διαρκώς βυθίζεται στο έλος της παθητικότητας και της μοιρολατρίας, χάρη στις συνεχείς συντονισμένες επιθέσεις με ψέματα, αποσιωπήσεις, σιωπές, στρεβλώσεις, πλαστογράφηση της ιστορίας και μεθοδευμένου κλίματος ενοχής και φόβου.
Αυτό υπηρετούν από το 2009 και μετά οι πολιτικές των Μνημονίων. Γιατί τα Μνημόνια συμπυκνώνουν, εσωτερικεύουν και θεσμοθετούν, σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, το καθεστώς της εξάρτησης· το καθεστώς της ξενοκρατίας και της υποτέλειας.
Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι τα «Τετράδια», ένα περιοδικό με σταθερές αναφορές στον Δημοκρατικό Πατριωτισμό και την κοινωνική χειραφέτηση, να θεωρεί ότι η κύρια αντίθεση της συγκεκριμένης περιόδου είναι ανάμεσα στην υποτέλεια / εξάρτηση και την εθνική ανεξαρτησία και ότι ο ταξικός αγώνας χωρίς αντιιμπεριαλιστικό-εθνικοανεξαρτησιακό χαρακτήρα, είναι μια απάτη ή στην καλύτερη περίπτωση μια αυταπάτη.
Το δεύτερο αφορά την διαπίστωση ότι το βαθύ αυτό πλήγμα υποβάθρου έχει διαμορφώσει όρους ηθικής, πολιτιστικής, ιδεολογικής και πολιτικής χρεοκοπίας και ότι η ανάταξη σε αυτό το τοπίο καμένης γης, απαιτεί δάκρυα και αίμα και, προπαντός, χρόνο πολύ.
Ότι είναι υπόθεση, τουλάχιστον, μιας και πλέον γενιάς· ότι χρειάζεται επομένως μακρόχρονη, επίμονη και σταθερή προετοιμασία των πνευμάτων.
Σε αυτήν την μακρά πορεία ηθικής, πολιτιστικής και πολιτικής αναμόρφωσης, ο αγώνας ενάντια στον ιστορικό αναθεωρητισμό αποκτά ξεχωριστό βάρος.
Τα «Τετράδια» θα στρέψουν τα πυρά τους στην κατεύθυνση αυτή, αποκαλύπτοντας τον αντιεπιστημονικό, ιδιοτελή και εθελόδουλο χαρακτήρα του.
Β΄
Μέρος αυτού του σχεδιασμού αποτελεί η προσπάθεια ανασυγκρότησης και διεύρυνσης του περιοδικού. Με κοινή αφετηρία τον αδιαπραγμάτευτα α-δέσποτο χαρακτήρα του και την απαρέγκλιτη ένταξή του στο στρατόπεδο των δυνάμεων της εθνικής και κοινωνικής χειραφέτησης, τα «Τετράδια» θα εξακολουθήσουν να παραμένουν ένα μόνιμο καταφύγιο για όσους αντιστέκονται στους επικυρίαρχους.
Ήδη από το παρόν τεύχος, η διεύρυνση του περιοδικού είναι πραγματικότητα και ελπίζουμε να πάρει ευρύτερη μορφή, γεγονός όμως που εξαρτάται και από εσάς, τους αναγνώστες και δυνάμει συνεργάτες.
Γ΄
Τα «Τετράδια», ως οργανικό-αναπόσπαστο στοιχείο της καθόλου Αριστεράς, είναι προφανές ότι δεν μπορούσαν να παραμείνουν αμέτοχα στην δραματική τροπή που πήραν τα πράγματα.
Η πέτρα του σκανδάλου έχει όνομα. Ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτόν οφείλει, κατά πρώτο λόγο, να εστιαστεί η κριτική μας.
Στο παρόν τεύχος γίνεται μια πρώτη απόπειρα να διαμορφωθούν οι όροι για έναν σοβαρό διάλογο ανάμεσα σε όσους έζησαν από τα μέσα ή εκ του σύνεγγυς, την περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ, αποστασιοποιούμενοι στην συνέχεια, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας τους, από τις επικρατήσασες λογικές.
Είναι δεδομένο ότι οι παρεμβαίνοντες δεν διεκδικούν ούτε το αλάθητο, ούτε το όλον. Όμως, οι απόψεις και, κυρίως, η στάση και πρακτική τους στα χρόνια που πέρασαν, αποτελούν έναν δείκτη του πώς, όχι μόνον οι ίδιοι, αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι από αυτούς που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ βίωσαν και βλέπουν τις εξελίξεις.
Θεωρούμε το παρόν εγχείρημα ένα οφειλόμενο πρώτο βήμα στην κατεύθυνση παραδοχής της γκραμσιανής ρήσης για την αναγκαιότητα του να λέμε την αλήθεια στην πολιτική.
Για τα «Τετράδια» στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχει ούτε ένα βήμα προς τα πίσω.
πίσω στα περιεχόμενα: